Dinmedi içimdeki yangın sönmesi zor
Gece asýldý güne.
Kuþattý yüreði oflarla.
Kasýrgaya yakalanan gözlerim
uzandý hýrsýz gönüllere.
Ýçim bir garip, sensizlik bir hoþ,
bir de içimdeki kýþ eklenince geceye,
nefesim daraldý, savruldu düþüm.
Daðýttý acýyý gece, sesim üþüdü.
Demlendi bir yarýsý acýnýn,
Kondu çið yüreðe.
Saðanak esiyordu deli deli.
Ardýmda kalan gölge, erteye varan günümdü.
Cam gözlüydü yürek.
Diðer yarýsý Güneþe eþti,
karalara yazan, mavilere çizen ateþti acýnýn.
hýçkýrdý ezgilerini buram buram efkarým
peçelendi barudi gecede aðlamaklý gözüm,
Sayýkladý mevti eli açýk duam.
Gürlemedi gök, yaðmadý yaðmur.
Sýrýlsýklam bakmadý bana,
Dinmedi içimdeki yangýn, sönmesi zor.
Adý aþktý, yazýldý alnýma, silmesi zor.
Zekeriya DUMAN
GÖZLERÝN KADAR DERÝN
Öyle bir yakmýþ ki o kor bakýþlar gözümü
Özümü kör etmiþ körkütük âþýk üstelik
Ýstedik sadece seyredelim özenle çizilmiþ hatlarý mahveden hatlarý
Katlarý çýkalým hayranlýk köþkünde tek nefeste
Üst üste konunca beðeni þablonuma týpatýp oturmaktasýn
Durmaktasýn zirvesinde ve vurmaktasýn yüreðimde çýlgýnca
Aklýnca çýkýlmaz girdaplara umarsýz iterken
Erken inen gecede baþka yörüngelerde gezmektesin
Ezmektesin kibre dair ne varsa içimde
Bir biçimde eðitmekte ve canýma yetmektesin
Bitmektesin ufukta son süratte
Saatte binlerce mil kat etmektesin
Kahretmektesin ne yaptýðýnýn farkýnda deðilsin
Eðilsin baþ kaldýrmaya kalkarsam zulmüne belim
Elim cezalara çarptýrýlsýn ruhum ve bedenim
Benim olmayan aklým bile dibe vursun
Kurusun hakkýnda konuþursam dilim
Bir milim aleyhine dönerse
Sönerse yaktýðýn ateþler daðýmda
Saðýmda solumda yýlanlar kaynasýn
Aynasýn ruhumun karmakarýþýklýðýna
Iþýklýðýna ýþýksýn ve rakip her halükârda her güneþe
Gün eþe yürür kavuþur daðlarýn ardýnda her gece
Nece anlatýrým ki Þiir’im anlaþýlmaz derdim
Derdim ki ‘Hissedilmemiþ hisler bahçesinden sözler derdim
Serdim geleceðin yollara duygularýmý anlatsýnlar diye’
Niye ne kadar dillendirdiysem o denli suskun duygularým
Uygularým ne kadar anlatým biçimi varsa
Yarsa içimi yazarken her biri olup da birer aðýt
Kâðýt suspus yazý fersiz ve bir o kadar dilsiz onca þiirim
Þiir im Þiirya’mda þir pençesinde çýrpýnýr binlerce nefessiz hece
Sadece sayfalar dolusu feryat ve þikâyet
Nihayet günün birinde harf seli durur
Kurur damarda kan kalemde mürekkep
Hep böyle gidecek deðil ya ilelebet
Elbet sonu gelecek her sonlu gibi
Dibi görünecek derinde yerin
Derin bu mevzu göz bebeðim
Bebeðim gözlerin kadar derin
Onur BÝLGE
Sosyal Medyada Paylaşın:
.birisi.(zekeriya duman) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.