Bir saða bir sola yanaklarýna tokatladýnýz ondan sonra da acýmadýnýz tuttunuz sözü balkondan aþaðý attýnýz attýnýz mý attýnýz
gül’ün kirpikleri ýslandý akþamdan yaðmur yaðmýþtý sanki
inanamadýk gözlerimize söz düþerken kulaklarýmý týrmalamadý deðil bir sürü lakýrdý sabah erkenden kalkmýþ bir saat aynanýn önünden ayrýlmadan süslenmiþ de süslenmiþ asaleti dile baðlýymýþ sonradan aðlamýþ olmalý ki rimelleri akmýþ akmýþ rimelleri kapkara gül’de ondan geri kalmamýþ sulu sepken yaðmýþlar akþamýn alacasýnda kerata dedim ama Allah için güzel kýz annesi niye adýný SÖZ koymuþ ki aklým almadý o da karanlýk
þimdi kim attý sözü yere niye attý bir çuval lakýrdý olup düþerken boþ bir çuval gibi kof bir SES çýkarýr sansam da öylesine gürültü patýrtý çýkarmýþ ki mahalleli kalkmýþ ayaða
bir kývýlcým misali söz alazlanmýþ alazlanmýþ bir kývýlcýmdan büyük bir yangýn çýkarmýþ
bir GÜL düþmesin yere bir SÖZ düþmesin dile
þapka çýkarýp selamlamalýydý yer
bunca çileye göðüs germiþler abartýlý sözler duymak istiyor artýk kulaklarýmýz sözü evirmeden çevirmeden ziyan etmeden seni seviyorumlar gibi gibi
her þey her bi þey tekmil- i birden suzinak’mýþ o dönem
Yüksel Nimet Apel 29/Temmuz/2016/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.