Ne zaman, bir anadolu köyüne düşse yolum
NuriCAN
Ne zaman, bir anadolu köyüne düşse yolum
Ne zaman, bir anadolu köyüne düþse yolum
yüreðim burkulur
susuk kumullu alnýmdan öper bir anne
bilmediðim ayetler çizer elleri gökyüzüne
anlamadýðým dualar kanar dudaklarýnda
ne zaman, bir anadolu köyüne düþse yolum
kar düþer ömrümün üþüyen dilimlerine
bacasýndan dumanlar tüten,
sobasý yanar çocukluðumun
ýsýnýr içimin mor türküleri
büyür nazlý bir çiçeðin uykularýnda
kuþlar uçar penceremden
yüreðimden sevdalar geçer
sonbahar rüzgarýnýn kanatlarýnda
çekip gider aðlayarak,
düþlerin yaðmurunda bir çocuk
ne zaman, bir anadolu köyüne düþse yolum
oturup yüreðimin avlusuna, munzur sedalý bir gelin aðlar
bir düþünce dalgasý vurur kýyýlarýma
vurdukça ýslanýr gözlerim
terkedilmiþ evler, kilitlenmiþ kapýlar
ve duvarlarda, yalnýzca ihanet lekeleri kalmýþ
sevdalarki hep aþýnmýþ, gül takviminin yapraklarýnda
acýya sürgün kesilmiþ tüm sokaklar
þimdi baktýðým her aný bir gönül yarasý
her sessizlik bir çýðlik, her çiçek bir yara
ah sevdiðim ne kadar insan varsa, göçüp gitmiþ uzaklara
hangi suya baksam, bir nehiri kanýyor gözlerim
hangi yola çýksam bir tren kalkýyor
ey umudumun küçük nazlý çocuðu
çiçekler getir bana koparmadan
sevinçler getir güneþli bahçelerden
nicedirki bir özlemin bulutundayým
bir depremin uçurumunda
yýldýzlar topla bana
yýldýzlar topla mavi gecelerden
sen ki sevdalý yanýmdýn benim
gönlümün ýsýnaðý, korkularýmýn sýðýnaðýydýn
düþlere kar yaðýnca ve sarýnca yollarý duman
býrakma ellerimi n’olur, kapama gözlerini
üþür taþralý soluðum
29 / 07/1985 Caferli
Nuri Can
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.