Bütün denizlerden uzak bir coðrafyaydý büyüttüm gözlerimde yýldýzsýz gecelere kanarken içim
bir anýydý büyüttüm bir ayrýlýktý, bir özlemdi kýrdým düþ boyutlarýný uçan kuþlara öykündüm
her yapraðýn düþüþünde bir dal kýrýldý içimde bir aðaç devrildi bir orman kahroldu oturup güz rüzgarlarýna ibriþim türküler yaktým
sazýmýn telleri nazlýydý üþüyen bir güldü sesim bir sevdayý besteledim ömrünce herkese aykýrý kaldým sevmenin suç olduðunu bilmezdim
nazlý bahar iþlemeleriydi yüreðimde hayat yýldýz gülümsemeleriydi unutamadýðým saçlarýmý okþayan ýlýk bir meltemdi annemin eli kokusunu özlediðim bir çiçekti, uzanýpta tutamadýðým sevgilerin kirletildiði bir dünyada ömrümün bir hiç olduðunu bilmezdim
kar düþmüþ yalnýzlýklarda ince sýzý dostluklara sarýldým sesim yel içinde yapraktý aykýrý denizlere aktý hep düþlerde kaldým i mgelerde, renklerde gerçeðin kýþ olduðunu bilmezdim
Nuri Can
Sosyal Medyada Paylaşın:
NuriCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.