O zamanlar sen anlamazdın hiç

Sen gün olup doðarken sabahlara
ben utancýmdan kahrolurdum
akþamýna vurulurdum

senin bir bakýþýn
bir güzel kokunla
sen bilmezdin belki ama
sen bilmeden ben günde kaç defa
senin elinle vurulurdum

ufak bir çakýn bile yoktu oysa
gözümün içine bakar
ayrýlmazdýn peþimden
saçlarýn dizelerime düþerdi
beni mahveden hep o düþlerdi
o gülüþlerdi

ama ben çok vurulurdum
akþam demez sabah demez
vurgun yerdim gözlerinden

yine de iflah olmaz ayrýlmazdým kapýndan
o zamanlar sen anlamazdýn hiç

esir alýrken gözlerin her bakýþýnda
sana bir adým kala
senin kapýnda silahsýz vurulurdum
sen doðarken sabahlara
ben ölürdüm
sen anlamazdýn hiç

Yüksel Nimet Apel
23/Temmuz/2016/Cumartesi/Bodrum

Sosyal Medyada Paylaşın: