GİDERKEN SON MENZİLE

GÝDERKEN SON MENZÝLE

Ey kaþý keman güzel, ey goncam, nazlý gülüm,
Dinleyip doymadýðým, can evimde bülbülüm.

Yýkma hilâl kaþýný, bir kulak ver sözüme,
Suçum, sana sevdam mý, hiç bakmazsýn yüzüme.

Saçlarýn kemend bana, gözlerin kara büyü,
Severek bürünürüm , uðrunda ak örtüyü.

Çöller suya gark oldu gözlerimin nehrinden,
Gönül derman ummada, bu sevdanýn zehrinden.

Açtýðýn bu yarayý baþka eller sarmasýn,
Yollarým senden baþka bir menzile varmasýn.

Kurusun, baþka bir el tutar ise ellerim,
Anmaz ise adýný, lâl olsun bu dillerim.

Umut gemim batmadan, gönlüne sýðýnayým,
Kutuplar alev aldý, bir gül de ýsýnayým.

Gezerken diyar diyar, avuturken gönlümü,
Hasretin yaktý beni, gel de savur külümü.

Bir dem olsun gönlünde aðýrlar mýsýn beni,
Giderken son menzile, uðurlar mýsýn beni?







Sosyal Medyada Paylaşın: