Kaç kelimeliksin,bilmiyorum.
Adýný beþ harf’e sýðdýrýyorumda yüreðim almýyor sanki…
Seni düþününce küçük-ince bir sýzý kaplýyor,
Sonra…Sonrasý yok beee…!
Kaç cümleliksin bilmiyorum.
Ne bir cümlede nede yýllardýr yazdýðým o kitabýn arasýndasýn…
Adýn beþ harflikte, sevdan beni aþtý beee…!
Ayný cümleler,ayný gözyaþý,ayný özlem ben, ayný ben…
Sen ise sakladýðým o beþ harfte,
Önüne daðlar dizilen, yollar konulan,adýný imkansýz verdikleri çýnarlýk sevdam,
Yoksun beee…!
Hani hep derdim ya…! “adýný sen koy “
Konuþmasýný,yazmasýný bilmediðimden deðil,
Ömrümü verdiðim, sevdama yakýþýr bir þey bulamadýðýmdan…
Sahi söyler misin, sabah-akþam yanýmda hissettiren duygunun adýný…
Denizde, Okyonusta, nice derin fýrtýnalara gögüs geren ben,
Senin bir kaþýk sözünde ölmeye yatýyorum...
Sevdiðim, nefesim…!
Söyler misin, kaç kelimelik, kaç cümleliksin…
Ismahan ÇERÝBAÞI-20.07.2016