Kalbiniz dakikada, altmýþ kez çakýyor da;
Allah için, vicdani tek çýngý çýkmýyorsa...
Gözlerin haksýzlýða hep bomboþ bakýyor da;
Dideler/deki ateþ, hiç yürek yakmýyorsa!
Kapatýn o gözleri, tüm feri çoktan gitmiþ!
Sökün o yürekleri, nuru hiç yoktan bitmiþ...
Kalp dediðin çarptý mý, meydanlar inlemeli!
O ses; En büyük Türk’ün gençliðe hitabýdýr...
Vatanýný her seven, pür dikkat dinlemeli;
O ki, bu memleketin batmaz afitabýdýr!
O, güneþi görmeyen gözlerse þoktan gitmiþ!
Sökün o yürekleri, nuru hiç yoktan bitmiþ...
Vatanýmda yürekler, kararmýþ, kömür gibi!
Nasýl özlüyor insan, o huzurlu günleri...
Günler geçmek bilmiyor, her biri ömür gibi;
Gönüller zift fýçýsý, tükenmez hiç kinleri!
Deðiþtirin o kalbi, saplanan oktan gitmiþ!
Sökün o yürekleri, nuru hiç yoktan bitmiþ...
Memnun mudur ecdadým ülkesinin halinden?
Hep seyrediyorlardýr, çürüyen gözleriyle…
Biz çok tedirgin olduk, yurdun istikbalinden!
Oysa güç alýyorduk, onlarýn sözleriyle…
Memleketin atisi, aç deðil, toktan gitmiþ!
Sökün o yürekleri, nuru hiç yoktan bitmiþ…
Karaman-2016/07
TDK:
Afitap: Güneþ, çok güzel yüz…
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.