Siz olmasanýz ben de olmam olamam Sen ben o Siz biz onlar onlarsýz da olmaz
Gelin bir zincir oluþturalým tutuþup el ele Sýnýrsýz hudutsuz kilitsiz zincirsiz baþý sonu olmayan Gelin tutun ellerimi bu karanlýkta bulamam yolumu Gözlerim bu günler için mi Bu sesler için mi kulaklarým Sen ninniler söylerdin anne Þarkýlar öðretirdi ilk okul öðretmenim
Orasý Muþ’muþ yolu yokuþmuþ giden dönmezmiþ
Gidiyor yine eller üstünde yiðitler anne
Hep mi gidenler dönmeyecek anne Andýmýzla baþlardýk her sabah okula Marþlar okurduk
Þimdi yaþlandým anne gözlerimin dinlenmeye ihtiyacý var Güzel þeyler duymaya kulaklarýmýn Þimdilerde yine herkes Birbirinin ellerinden tutuyor güya
Ama anne þefkatli deðil bu eller Anne eli gibi deðil sýcak deðil Yumuþak ve sevecen hiç deðil
Bunlar demir yumruklar anne Bakýþlar hançer gülüþler sustalý
Mevsimler ayný mevsim deðil Bu Temmuz üþütüyor beni anne Ýliklerime kadar üþüyorum yaz günü Temmuz Temmuz olalý Böyle gün görmemiþtik anne
Yüksel Nimet Apel 17/Temmuz/2016/Pazar/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.