Ben seni. Gariban bir çocuðun, gülüþündeki, Masumluk gibi sevdim. Ben seni fýratýn, hýrçýn akýp giden suyu gibi, Denizlerin tuzu gibi, ekmeðin unu gibi sevdim..
Bir þiir gibiydi ömrüm sana. Hep aþkla anlatýlan. Bazen acýyla yazýlan mýsralar, Bazense sevdayla haykýran sözler gibi..
Yaðan her umutsuz, yaðmur tanesinin, Umuduyla, doldun kalbime. Ve sonra baharýma kýþ oldun, Acýlarla yaðdýn yüreðime..
Bir varmýþ’la baþlayan, bütün hayaller, Acý dolu masallardaki gibi, Bir yokmuþ’lada son bulabiliyor..
Sen öðrettin bana, sensiz aðlamayý’da, Sensiz mutlu olmayý’da yar..
Hakan Ezel Bayram
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan ezell Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.