Yeldeðirmen’inde geç olurdu ekinler harmana girerdik, yolmamýz yarý kalýr, konu-komþu imeceye gelirler, kimi türkü söyler, kimi koðlaþýr anam girmez dedikoduya çekinir, utanýr ve güya coþar kendiliðinden türkü söyler;
"-aþaðýdan gelir hozalý gelin topla fistanýný toz olu gelin kaldýrsam peçeni baksam yüzüne eller arif olmuþ, söz olu gelin”
derken birer ikiþer katýlýr imeceler türküye deve kervaný geçermiþ gibi aðýr-aðýr bir yerlerden kenar sesler kesilir, kendi-kendine domur-domur acý yaþlar süzülür kirpiklerden terli yanaklara silinemeden elin tersiyle yenlere burunlar çekilir çekinilmeden
“gene mi yörüdü o yarýn göçü nerelerde galdýn canýmýn içi goynumda sakladým verdiðin saçý hatýrdan-gönülden çýkarma beni"
“yüce dað baþýnda yayýlan atlar, Yarimin aklýna düþmesin yadlar Kabrimin üstünde bir karýþ otlar Bir tanecik bu dert yaralar beni”
Gölyerinde yeni yeni sararmaya baþlayan ala-bele , alatavlý , alagöklü nohuttan eþekle ütmelik getirirdim tarladan “-çalýnýn götüne bi alaf verirsin” “-üstüne gök nohutlarý atýp, ütersin,” “-bi alan-talan edecen dee, ataþýný aralaþdýrýp bi dinlendirecen
“-soðuyunca; -senin ellerini benim de ayaklarýmý baðlayalým” ne dersin”
kapkara olur herkesin dudaklarý, elleri, “-epap hadin bi eynel daha çýkalým” herkesden önce kalkar Osman Çavýþlarýn gelinleri. “-bireþ de hurdaký gonþulara varývýralým i(n)san bö(y)le zamanda uçan guþdan medet umar garibenlerinde bi gönüllerini alalým”
“-bi eyinlik unudulmaz denmiþ bi de kötünlük Alla(hý)n bildiðini guldan mý saklacan do(ð)ruyu ahretde mi söylecen
gursaðýmýzda çok ekmekleri vardýr heþ daha “üf” demediler hangý bi hýzmata vardýysak yok demediler heþ ba(ð)rýmýzdan yitmediler emme böðün o günneri de(ði)l o vahýtlarý yok”
derken Kaþýkara ovasýndan bir toz bulutu döne döne, hýzla gelmektedir bize doðru biz seyrederken kaldýrýp uçurduklarýný “-breðidi dalaz geliyo” demeye kalmaz üstüne kapaklanarak önlerdik destelerin daðýlýp uçmasýný götürdüklerinin arkasýndan koþulmaz
daðýlýrdý, daðýlmasýn diye taþla bastýrýlanlar bile meraya saçýlanlar toplanýr yeni destede kimin iþine yarar, aþmýzsa öte yüze.. “yel deðirmeni” öte yüzdeymiþ. “-dalaz daðýtmýþtýr emmi” demiþ Deli Bolat bizim mercimeði yedirmiþ.
DÝPNOT Yeldeðirmeni: Beltarlasý koðlaþmak: birinin aleyhinde dedi-kodu yapmak koðcu /kovcu: dedikoducu, laf taþýyan ala-bele : yarým yamalak, ordan burdan alatavlý : yarý yaþ(kuru olmasý gerekenler için, özellikle ekmek tavlamada),yarým yamalak, henüz tamamen olgunlaþmamýþ, ya da her tarafýn ayný tavda olmadýðý erken zaman alan-talan: alt üst etmek karýþtýrmak ataþ: alevli köz dalaz: tozlu anafor, hortum, döner,
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.