Kaç of çektim, karþý daðlar duymadý!
Ýstedim ki, herkes duysun derdimi...
Zalim felek, iþkenceye doymadý!
Sanki þimdi, baþýn göðe erdi mi?
Ne mektup var, ne bir haber ne gelen!
Her gün haber salarým yok ki alan...
Var mý benim gibi sevdasýz kalan?
Daðlar sana, biri beni sordu mu?
Çubuk beli, görmedin mi yârimi?
Uzadýkça daðlar ezer baðrýmý...
Hasret artar, azdýrýr kalp aðrýmý;
Aþk hiç seni, tuþla yere serdi mi?
Çok dað aþtým, anlatmasý öyle zor!
Ýçimde kaç orman yandý, hem de kor...
Bu sevdayý bir kere de bana sor;
Daðlar seni böyle bir yar yordu mu?
Bir yar sevdim, o da býraktý gitti!
Sanki dünya, yalnýz ona aitti...
Vefasýz yar gör bana neler etti;
Daðlar seni, biri sýrttan vurdu mu?
Sanki ben mi daðlara saldým yâri?
Sen bilirsin daðlar, geri ver bari...
Aðlamanýn, ne zamaný, ne yeri!
Nazlým çoktan terk eylemiþ yurdumu...
Karaman-2016/07
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.