Karabasan misâli çöker üstüme akþam, Kasvet yaðmurlarýný döker üstüme akþam, Zift gibi, katran gibi akar üstüme akþam; Kurduðum hayâllerden, beni almadan gitmez.
Güneþ, doðudan doðmaz benim sabahlarýmda; Sen doðarsýn her sabah hayâl berzahlarýmda. Her gün hüznü yaþarým meçhul günahlarýmda, Hüzün doluysa zaman; sabah-akþam fark etmez.
Her seher, bülbüllerle birlikte aðlar gönül; Bülbülün figânýný duymaz oysa hiçbir gül. Öyle bir gönül var ki, dibi ateþ, üstü kül; Ýçin için yanar da, dumaný dýþa tütmez.
Bu ne zâlim kaderdir, bu ne tükenmez çile? Ne ’hüzün’, ne ’gözyaþý’, getirmez onu dile. Ýsyan edip, derdimi dökmek istesem bile; Þiirler âciz kalýr, ummanlar bile yetmez.
Felek, duymazdan gelir duamý, niyazýmý, Bir dinleyen çýkmaz hiç, kan aðlayan sazýmý. Kader öyle bir yol’a çizmiþ alýn yazýmý; Umut yolun sonunda, ömür biter, yol bitmez....
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.