'anlatılan'

Yaþlý ruhlarýný seviyorum senin
Yaðmur gibi ýslak, menfaat bilmeksizin
Ruhlarýn tek bir ruha eriþiyor
Kesiyorum yüzümü.

Yüzünden diyorum
Bak yüzüne, yüzün varsa o ben
Yaðmur suyu mübarek damlýyor çaya
Irmak olup aksak
Karþýdaki þehir bizi saklar
Biz onu, þiirler onu, þarkýlar onu
Sesini üzüyorlarsa da kuþlarýn
Kuþlar onu, yaðmur onu, ben seni

Nedense bir aðrý sayýlýyor
Önce inanmaktan geçiyor
Sonra insanlýktan
Ýnsan açlýðý çeken yalnýzlardan
Aç aç
Uluyan þu sessizliði neyle kapatsam
Düþerse bir hecen, düþüren biri daha varsa
Nesneler üzerini çiziyor o garip öznenin

Sesime aldanmayýn diyerek iyot taþýyor þu tabak
Býrakýp ellerinden öpülesi
Bir çay yalnýzca, kelimeler bile çabuk kuruyor
Aðzým burnum kanadý kýrýk kollarýnda
Hep böyle devam ederse, etsin
Adý hep unutulan komþular gibi
Sesi de unutulur insanýn
Çektiði acýlara özenir
Bisikletli bir çocuk seslenir
’taze çekirdek’, zincir döner
Dünya dönemeyenler için bedel öder
Kan kurur denizin simyasýnda
Suçlu suçundan müebbet hapis cezasýna
Ruhu çeker, eti benzi solan sokaklar emanet edilir yalnýzlara

Iþýklar durur , þehir susar, insanlar uyur
Gibisi kalýr, yalnýz gibisi kalýr, benzeyen benzemiþtir
Artýk gerçek kuru bir dala orman niyetidir
Orman çoktan külse
Ýnsan kendine küser




Sosyal Medyada Paylaşın: