Tapınmak

Bana gülmeyi hatýrlattý sabah ýþýðýný odama getiren perde
Ýçinde Latince bir söz söylüyordu þarkýlara pembe
Yýldýzlar üzülüyordu burada gece olmadýðýna
Bana bir mutluluk öðretti annem dikiþ kutusunda


Bohem danslarý yapýyorduk içimizdeki boþluða
Boþluk bir iblis türküsü tutturmuþ gidiyordu (hala gider)
Sanatýn dans kokusu yerini portakal kabuðuna veriyordu
Çölün ortasýnda çanlar çalýyordu, Latin sözler susuyordu


Gözü sürmeli bir ördeðe takýldý günüm
Ördek gibi sevmek istiyor, acýyordum bahara
Yapraklarýný kaybeden küçük köyümüz için yapýyordum dansýmý
Çiçekler çýkýyordu baþýmdan o bahara, uyuyordum


Latince bir þarkýydý o yaz, bize ölmeyi öðütledi
Bizse ördekçe seviþiyorduk ýþýklarýmýzla, çýplaktýk
En kutsal sanatýmýza soyunduk, uyuyorduk
Dans ediyorduk sözleri götüren damlalara


“güneþ, bunu bize hep yapacak mýsýn?”

Sosyal Medyada Paylaşın: