Bölünmek sessizliğe

çöktüðünde sessizlik
asýlýrým usulca yelkenlerine

düþler mýknatýs
çeker yýldýzlarý zirveden
anýlar kurþun eritir
dökülür gök gözlerimden

zehre çekilmiþ izmarit gibi bastýrýlmýþ yalnýzlýk
hacmine zýt
soyut ile somutuz

dönerken sinemde buhran çarký
düþse hangi mutluluk
alýyor payýný

nefesini çektiðim ülke ýrak
kendine düþman kimleri aðýrlýyor

sahipsizliðim sahipli
yalnýzlýk kalabalýk

içimde kaç bað bozumu serüven geçti
ne hükümdarlýklar kurdu onur
yenilip koþan hýrsýna
mülkiyetçi aþk tadýnda yudumlanmýyor


emek naftalin kokulu sandýk
hayat gibi
geldiðinde zamaný bohçalanýyor

deðerken nazarý eriten kütle azize
ezgi kulaklarýmda babamýn þefkati
yakýyor
engin gözleri aðýt

ayýrt edebildiðinde yüreðim
ýslak günde güneþi
düþecek günceme
ayinler eþliðinde son baþlangýç

çarpanlar böldü beni
hoþgörü toplayamaz eksikliðimi

.../...

bölündü sessizlik
gidin gayri




Sude Nur Haylazca

Sosyal Medyada Paylaşın: