Ve
İslamın Orta Çağı...
“Arabýn yalellisi” gibi okunur Kitap,
Her harfine yirmi kat hesap edilir sevap.
Kimsenin umurunda deðil ilahi hitap,
Kurutmuþ yürekleri, iman-ihlas kaçaðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, Ýslamýn orta çaðý...
Körü körüne taklit, çoðu müminin tarzý,
Bidatlara boðulur, bazen Allah’ýn farzý.
Mümkün mü beyinsize, makul olanýn arzý,
Tutmuþ aklý-mantýðý, çarpýk bir kader aðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, islamýn orta çaðý...
Su baþýnda susamak, müminlerin kaderi,
Aslý sulh olan islam, dost edinmiþ kederi.
Ýþin acý gerçeði, devr-i Osman’dan beri,
“Kafir” kellesi keser, ”imamlarýn” býçaðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, islamýn orta çaðý...
Durdurup da mazide, zamanýn akýþýný,
Dondurmuþlar müminin, dünyaya bakýþýný.
Þer bilmiþler idrakin, “yenilik” döküþünü,
Ayrýk kaplamýþ ilim, irfan ekili baðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, islamýn orta çaðý...
Rabbimin gizlediði nimeti kafir bulur,
Zira aklýn, mantýðýn kadrini kafir bilir.
Kafir icatlarýný atsak geri ne kalýr,
Kafirden dileniriz, topu, tanký, uçaðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, islamýn orta çaðý...
Kulun gözü kör olur, hakikati göremez...
Karanlýkta kaybolur, doðru yola giremez...
Þeytandan akýl alýr, Yaradana eremez...
Diyerek kul üstüne yýðmýþlar bir þirk daðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, islamýn orta çaðý...
Çareyi inzivada sezen bazý azizler,
Hayattan el çekerek, hislerini temizler.
Gitmeliymiþ yürekten dünyaya dair izler,
Bu yüzden bir ölüden farklý deðil çok saðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, islamýn orta çaðý...
Yaradan’ýn adalet, hak çaðrýsý nafile,
Kimine zevk-ü sefa, kimine hüzün, çile.
Altýn kaplý saraylar, taze dilberler ile,
Emirlere, þeyhlere akar düzenin yaðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, islamýn orta çaðý...
Söyledikleri sözün, çoðu yalan dillerin,
Kazandýklarý malýn, çoðu talan ellerin.
Velhasýlý iþleri, Hakka kalan kullarýn,
Bulunmaz kaç asýrdýr O’nunla da bir baðý,
Ne yazýk ki, bu iþte, islamýn orta çaðý...
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.