Bir nevbahar daha vermiş Tanrı yazın üstüne

Söðütlerin suya sarkan ince, narin dallarý
Nazlý nazlý salýnýrlar ince esen yel ile,
Týpký yarin ceylan gibi süzülürken halleri,
Kývrýlýþý, bükülüþü o incecik bel ile...

Zülfü düþmüþ de, süs olmuþ ela gözün üstüne,
Kaþ, göz, sanki el oyasý, güzel yüzün üstüne,
Bir nevbahar daha vermiþ Tanrý yazýn üstüne,
Gülüþünde binbir çiçek, pembe ile, al ile...

Gonca güller,açýlmadan kokmaz diye kim demiþ?
Hep goncaymýþ, açýlmamýþ, koklanmayý beklemiþ
Ýpek tene, gerdanýna bir de kaymak eklemiþ
Yaratýrken Tanrý onu, þeker ile, bal ile...

Gül teninin kokusuyla gönül sarhoþ, dil mestan,
Þiir yetmez tasvirine, güzelliði bir destan.
Ömür boyu gezsem doymam, o ne güzel gülistan
Sinesinde misk kokulu gonca pembe gül ile...

Muhabbeti þarký gibi, sanki mâhur bir beste,
Bana sonsuz huzur veren bir âhenk var o seste.
Okþar beni, eli sanki çiçeklerden bir deste,
Her derdime derman olan o sýcacýk el ile...

Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın: