Demem Odur ki Zaman;

(Ufuklar kýzýllaþýrken)

destelenince yýllar üst üste küflenir anýlar yenilerek yýllara,
zaman denen kavramda baki kalan iz olur.
gün olur dile gelir geçmiþten bir esinti,
titrer aþýðýn kalbi daldaki yaprak gibi.
kaybolsa da kumsala çizdiðin o resimler,
þekillenir yeniden ufkun desenlerinde.

dün gibi taze anýlarda gün gibiydi yaþananlar.
zaman ilaç derlerdi çekilen acýlara,
geçmiþ mi?
gelecek mi?
anlayamazsýn.
zamansýz bir zamanda çaresizce kalýþýn,
ellerin boþ kaldýðý o hüzünlü anlardý.
geçmiþ ve gelecek zaman veda ederken sana,
yanýyordu ufuklar yanýyordun o akþam.

mesken tuttun sahili gün batarken ufukta.
umut ettin,
hayal aleminin zaman kavramýnda düþlerine aþký ektin.
hicranýný sundun kýzýllaþan ufuklara,
duyar mý dersin acaba o vefasýz sevgili?
çýrpýnýp dururken kýsýr bir döngüde seni aðlatan zaman,
günler,
mevsimler,
seneler,
kumsala esir kalpten neler götürdü neler…

kýzýllaþýrken ufuklar annen gibi doðum sancýlarý çekersin her akþam vakti,
yalnýz ve uzun geceler ölü doðuyor sana.
eþlik ederken yaðmur dökülen yaþlarýna,
göç etti yakamozlar bulutlarýn hüznünde.
ahraz bir yaþam tünelinde kaybolurken zamanlar,
ne silinir resimler yýpranmýþ fasýllardan,
ne küsüp ayrýlýrsýn bu ýssýz sahillerden.

demem odur ki zaman;
en kýymetli hazine evrendeki bir canda,
ne yazýk ki kaybettin veda ettiðin anda.
özlemler kurþun gibi kumsal esaret haný,
çýðlýklarýný duyan dalgalar suskun þimdi.
Yetmedi mi çilesi derviþe döndü âþýk,
özgür býrak sevgili durdurduðun zamaný.


Mehmet Macit
05.05.2016
Dikili/Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: