NÝCEDÝR EL ÇEKTÝM EFSANELERÝMDEN. MANASINDAN UZAK VURGUNLARDAN. SONBAHARIN GÜL’Ü, EYLÜL’Ü, YÝTÝK BÝR MEVSÝM TADINDA YAÞADIM. MÜZÝK YOK, ACI YOK, HÜZÜN YOK. DÜÞÜMÜN ÝZLERÝNDE, HÝÇ BÝR SEN YOK.
CAMDAN GÖLGELERÝMLE TANIÞIP, SESSÝZ HARFLERÝM ÝLE KONUÞTUM. KENDÝ ZÝNCÝRÝMDEN BÝR HALKAMI KAYBETTÝM. KÝMSESÝZLÝÐÝMÝ YAÞADIM. MOR HALKASI UYKUSUZLUKLARIM DA, BEN BULUTSUZ GECE.. SEN LEYLAK ALACASI’ ÝDÝN
EY !! GÖZLERÝ YAÐMUR RENKLÝ SEVDAM. DUDAKTA SÖZ, GÖÐÜSTE ÞARKI GÝBÝSÝN.. AL, BU YELKOVAN KUÞU SENÝNDÝR ARTIK. YAÞAMIMDAN ELDE EDÝLMÝÞ SON BÝR BESTE GÝBÝ, ASÝL BÝR SEVDA VEDASIDIR BU, BÝR GÜNLÜK BÝR ÖMÜR GÝBÝ DEÐÝL. YAÞAMIMDIR ÝÞTE BU BENÝM.
AL, AL BU ÖMÜR SENÝN OLSUN..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ESKİ RADYO Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.