BASİRETSİZ DUYGULARIM

Ýlk’ leri, hep ben yaþadým..
sayende...!
Yazýlamamýþ, ama gönül yalnýzlýðýn kader olduðu o þiirleri ben yazdým,
okunmamýþ kitaplarý okudum, ezberledim.
çizilememiþ mutluluk resimlerini çizdim,
beyaz dizi romanlarýnýn kahramaný hep ben oldum.
bilinmeyen hikayeler yarattým, esas kadýn sen oldun.
Hiç kimsenin içmediði þarabý seninle, senin resminle karþýlýklý yudumladým..
Yaþanmamýþ anýlarý,
hiç görülmemiþ rüyalarý,
çekilmemiþ fotoðraflarý,
yönetilmemiþ filmleri,
keþfedilmemiþ nehirleri,
oynanmamýþ piyesleri,
ve hiç el deðmemiþ bir aþký yaþadým...

Basiretsiz duygularýmýn varlýðýný öðrendim senden..
yýldýzlarýn adýný,
renklerin anlamýný,
melodilerin dansýný,
kelimeleri seviþtirmeyi,
aþk dürtüsünü,
ol’ mayý,
hatta kurumuþ bir yapraðý yeþertmeyi öðrendim senden....
Denemeyi,
kaçmamayý,
istemeyi,
almayý,
býrakmayý,
vermeyi,
piþman olmamayý,
Umursamamayý,
ve özlemeyi de öðrendim senden...

Utangaç duygularýmdan bihaberdim..
yüreðimdeki saflýðý,
kendimle hesaplaþmalarýmý,
kýzgýnlýklarýmý ve olgunluklarýmý da serdin önüme....
Yalnýz kötülüklerle deðil,
bendeki yalnýzlýðýmla da savaþmayý öðrettin sen bana...
Hatta; eyvallah’ý, ve peki’ leri de ekledin lügatýma..

Dahasý en aðýr olanýný öðrettin sen bana,
gitmeyi...,
çekip gitmeyi öðrendim.. sayende

Sosyal Medyada Paylaşın: