ESKİ BİR RADYO..

O..
Geceleri aynanýn içinde kaybolmuþ,
Kendini sulara çarpa, çarpa kýyýyý arayan,
Kýrýk dökük bir kadýrga gibi..

Ben..
Yalnýz, suskun ve tozlu, bir radyo.
Aynanýn içinde..
Sýrasýný bekleyen, deðeri yitik, dili tutuk,
Eski bir radyo..

O..
Gecelerin bütün düþ kýrýklýklarýný yüklenmiþ,
Boðazýn hýrçýn akýntýsýnda, lüx ýþýðýnda aþký arayan,
Beyaz kýrmýzý yangýn boyalý, yeni zýmparalý ve havalý,
yelkensiz, dümensiz bir kadýrga gibi..

Ben..
O hüzzam þarkýyý çalmýþ,
biraz cýzýrdadýktan sonra, yakaladýðý istasyondan ayrýlamayan,
Eski bir defterin sayfalarýný aralamýþ
Düðmesini çevirsen bile, lambasý ýsýnmadan,
Dili çözülmeyen, eski bir radyo..

Sen..
Bir kadeh raký, yanýnda balýk ile,
O eski radyodan..
Yelkensiz, dümensiz o kadýrganýn küreklerine asýlýrken,
benim o hüzzam þarkýmý dinlemeye bayýlýrdýn..

Ýþte bu sensin demek isterdim ama.
Sen o radyoyu açamadýn be ..

Sosyal Medyada Paylaşın: