armut piþ aðzýma düþ pes etme aklým ýlýk ýlýk ýlým ýlým esiyorken rüzgârlar yalým yalým güneþ bir kedinin tüylerini yalýyor ekþimtrak bir güne doðuyor zaman
an ki gelip geçiyor onikiyi ýskalayarak Çiðdem bahçelerinden
ellerinden buz gibi sular içiyorum aklýmýn aklým pes etme bu güneþ bu suyu ýsýtmaz daha var pýrýl pýrýl þýrýl þýrýl hayallerimle Þelâle
tren raylarýnda sek sek oynarken bir tahta bavul gibi yalnýzlýk unutulmanýn hüznüyle orta yerde
Ýstasyon sus pus gözü gelecek bir trende yolculuk nereye asker seferlerinden
atlama zýplama aklým pes etme
bak bir çocuk simit atýyor denize denizse morumtrak çocuk- anne simitim -anne al çocuðum düþtüðü yerden öp baþýna koy
baþýna þu aný öðütlerimi cebine koy
þu bahçe nasýl da tarumar gri hayattan kim ne umar
Bak çiðdemler de aðlýyor bahçeler intiharda
yine geliriz deniz kenarýna tutuþup elele belki gelecek baharda
Yüksel Nimet Apel
10/Eylül/2012/Pazartesi/Bodrum
denizde yýðýn yýðýn çöp
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.