BOZKIR GECELERÝ
Ayaz olur bozkýr geceleri,
Meltem kokusu sanýr insan,
Esen kuru üþütücü rüzgârý.
Rüzgârýn ýslýk çalýþýna,
Cýrcýr böcekleri makam tutar.
Ayýn þavký vurur akan dereye,
Baykuþun ötüþü týrmalarken kulaklarý,
Kurt ulumalarý bozar gecenin sessizliðini.
Sevgilinin sýcaklýðý ýsýtýrken içini,
Ürperir tüm vücudu insanýn.
Mehtap bir baþkadýr,
Bozkýr gecelerinde,
Yýldýzlar göz kýrparken ay çýkar,
Bulutlarýn arasýndan.
Seyrederken gökyüzünü dilekler tutulur,
Kayan yýldýzlarýn sönüp yok oluþuna.
Dev kesilir duvar dibindeki kangal dikenleri,
Korku salar ürperten görüntüleri.
Karanlýða boðulmuþ arzularýn sahnesi sanýrsýn,
Ayaz esen rüzgârlý bozkýr gecelerini.
Durmuþ Karabaðlý
2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.