Anonim satırlar

Þu insanlarýn bitmeyen kavgasýný
Her gün bir kat daha artan yasýný
Yýka temiz bir yaðmurla gökyüzü.
Hala üzerinde yaþanmaya utanýlmayan toprak
Tutma artýk üzerinde bunca kini nefreti býrak!
Haykýrsýn rüzgar yaþanýlanlarý
Anlasýn herkes artýk anlasýn!
Artýk hiçbir çocuk aðlamasýn.
Biz insanlar;
Bir araya gelemeyen bir avuç toprak
Heybetli dalgalarýyla kendini parçalayan deniz
Tek baþýna kendini orman sanan aðaç
Bitmeyen gururu, gözü,gönlü aç
Yaðmur olsak kendi topraðýmýza düþmeyiz
Bize dokunmayan yýlanýn zehrini içeriz
Her þeyin en iyisini, güzelini hakederiz
Ýnsanlýk denildi mi bir güzel de överiz.
Övdüðümüz kadar yaþasaydýk
Þimdi bu halde olmazdýk
Açýn bakýn elinizi
Görüyor musunuz o her þeyin en güzelini
Ben üzüntü, keder, görüyorum
Ben hepi deðil hiçi görüyorum
Bir zamanlar doluydu
Hem elimiz hem yüreðimiz
Eritti her þeyi hýrs dolu bakýþlar
Atýlýyor artýk son adýmlar, çýðlýklar
Koþmuyor adýmlar yürüsün en azýndan
Bakýn el sallýyor bize geçmiþ yol ayrýmýndan...


Sosyal Medyada Paylaşın: