Bir hercai menekþeye benzerdi mahzun yüzün, Yosun rengi gözlerinde dalardým en güzel hayallerime. Gülerken, beyaz kiraz çiçekleri açardý yüzünde, Öpülürken, pembe elma baharlarý. Ben, sevginin sýcaklýðýný ellerinde duydum hep, Goncayý dudaklarýnda, gülü sinende kokladým. Bir gül bahçesiydi sevdan, Pembe güller topladým...
Ne masallar yaþadým, hepsi binbir geceden... Bir demet kýzýl karanfil gibi koklayýp öperken saçlarýný Ve küçücük þiirler üfleyip gizledim diplerine Rüzgârda uçuþurken saçlarýn, okunsun diye O, binbir gecenin anýsý, binbirinci geceden hediye...
Baharda, taze yapraklarda yeþeren tüm umutlar Güz mevsimi, bakýr rengi yapraklarla beraber kuruyup dökülsün varsýn, Ömrümün üstünde gökkuþaðýmsýn, Renk renk yaðdýn ömrüme, bütün renklerimde sen varsýn Hem cefâmsýn, hem sefâmsýn, hem derdimsin, hem devâmsýn Hayat kadarsýn, can kadarsýn Sen sevdâsýn, sen vefâsýn, sen YÂRsýn...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.