AKLIMIN IRMAKLARINDA...

Aklýmýn ýrmaklarýnda saf tutuyorum,
Safça bir yakarýþ benimki:
Hani olmazýn oluru týknaz bir cümle.
Seðirtiyorum günden geceye
Ve peþrevi boyutsuzluðumun asýlý gök kubbede.
Olur mu bir gören acaba?
Akýl mý benimki,
Þimdi kim görecek aklýn haznesinde
Nazenin bir dokunuþ,
Sefil bir týnýda, boþ vermiþliðim…

Hadi, doldur diyorum:
Doldur da þerbetlensin gözyaþým,
Sonra da tokalaþalým
En mahrem gölgeyle
Ve kutlayalým
Mabet bildiðim acýlarýn derininde boðulmuþluðumu.

Sükûnu delen bir gök gürültüsü
Ansýzýn hâsýl olan:
Melekler de mi aðlýyor benim gibi
Ya Tanrý duymadýysa sesimi…
Sesler çaðladýkça,
Ömür evrildikçe,
Ve devrildikçe domino taþý deviniminde
Gölgeli sessizliðimin,
Hâþâ, demek boynumun borcu
Hele ki henüz eremediðim hidayetten
Mütevellit bir evrende
Nasýl bir kum zerresiysem
Ýçinde fýrtýnalar kopan
Bir beyitte gizlenmiþliðim…

Müþkülpesent bir keramet adýna
Ve büründüðüm kisve,
Gülerken yüzüm
Aðlamayý mesken edinmiþ bir rahle
Kadar kutsal saklý mabedim.
Tümden gelen hegemonyasý mý yoksa evrenin,
Asla eremeyeceðim nihayetin
Yüz görümü sitemi,
Bir boyutta gergef misali,
Adsýz bir lehçede
Telaffuz edemediðim…

Öncesizliðin sarkacýnda niyeti bozuk bir eda ile
Rastlaþtýklarým,
Tenhanýn yalnýzlýk coðrafyasýnda:
Tümden gelen nicedir,
Sona kurulu sessizliðin cibilliyetsiz fesatlýðý:
Hýçkýran zaman, peþkeþ çektiði nidalarý kadar
Darmaduman bir ömrün kör noktasý
Ve seremonisi vakur bir yadsýmazlýðýn peçesi
Kadar inik gecenin pervazýnda,
Yine düþkün kýldýðým onca sözcükten damýttýðým
Nasýl bir hegemonya ise saf tutan;
Saflýðýmýn yüz karasý bir serzeniþinde peyda olan
Nifak yüklü kara tohumlardan arda kalan
Peþrevi sevdanýn.

Terennümü boydan boya o suyu kurumuþ çeþme:
Hanidir baþucumda sefil bir tüketilmiþlik:
Türevi sakil bir gönül kadar kemirgen
Göðün karasý,
Hezimetine kapýlmýþým da bir kez…
Neyse, boþ ver, demek koymasa da yüreðe
Kondurabiliyor muyum peki,
Konuþlanan bir isyaný yâd edip de
Af dilediðim ertesinde,
Ölü bir hezeyandan sýzan uzun bir gölgede
Baðrýmý delen suskunluðun coðrafyasýna
Yýðdýðým bir külfet mi de
Ümmetimi kaybettim ölüm ertesi?

Densiz, katýksýz istikrarý
Dem almýþ bir sevdadan az ötede
Yitimi ýrgat bir düþ’te
Düþüp de düþkünlüðün telaffuzuna
Denk gelmenin çok ötesinde.
Konuk bir rayiç belli ki
Gömütü ne ise en derinde,
Týrnaklarýmda kili savruk iç çekiþlerin,
Nazenin bir günce olsam keþke,
Araya serpiþtirdiðim mutlak bir sanrýymýþçasýna
Tozuttuðum hangi minvalse,
Kepenklerini kapatmazdan önce
Denk düþtüðüm bir sahnede.

Koyuverdiðim bir kahkahaya nazire eden
Sirenleri çalmadan ölüm meleðinin
Konuþlandýðým hangi siperse,
Minvali belli ki;
Düþ gezgini bir imde
Müþkülü pelesenk olmuþ bir kez yüreðin
Tekerinde takýlý bir nidada boþ vermiþliðim ki
En nazenin yörünge.
Yeter ki kaybolmuþluðumla
Görünmeyim gözlere.



Sosyal Medyada Paylaşın: