Boþ ver, be þairim. Üzülmeye deðmezdir, bu dünya. Deðil’ mi ‘ ki, yalan! Mal mülk para, zenginlik her þey boþuna! Kýt kanaat, geçinsen’ de yeter. Saðlýðýn varsa. Üzülme, boþu boþuna.
Boþ ver be þairim. Gördün kazýk çakan var’ mý þu dünyaya? Varlýk içinde yaþayan’ da ölüyor Yaþamayan’ da! Ve! Mal mülk dersen, kalýyor baþkasýna. Boþ ver. Üzülme, boþu boþuna.
Boþ ver be þairim, Düþünme. Bu güne kadar düþündün’ de ne oldu? Elin oðlu, elin kýzý geldi, gördün baþköþeye kuruldu. Olan dersen hep sana oldu. Üzülme, be þairim. Üzülme, boþu boþuna.
3 Haziran 2016 Ahmet Yüksel Þanlý er
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.