O ýþýk perdesini derleyip üzerinden, Bir karaltý kapladý sularý, taa derinden. Akþam, yine içime yokluðun gibi çöktü, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü...
Her akþamki o zalim, o uðursuz hediye; Bütün gece boy verip, ruhumu sarsýn diye Hüzün tohumlarýný, ufka sessizce ekti, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü.
Hasret, hicran, anýlar... Gönlümde meneviþler, Yazýlmamýþ þiirler, yarým kalmýþ ne iþler... Bir hüzün girdabýydý, beni içine çekti, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü.
Güneþ, yorgun dönerken her günkü seferinden Ay, nöbeti devraldý, çýkýp hafî yerinden; Akþam, ufka erimiþ, ýþýksýz bir mum dikti, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü...
Anýlara dalarak, bir hayâlin baþýnda Avuturken kendimi, hoþ bir gün batýþýnda, Beni hayallerimden çekti, kopardý, söktü, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü.
Batan gün, belki sessiz bir selâm gözlerinden, Belki, geçen bir ömrün, silinen izlerinden... Akþamýn hüznü, yine, vurdu, boynumu büktü, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü...
nal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.