Ýçimde uzak bir menzil…
29 kuþ bana bakýyor oradan!
Ben otuzuncu olmalýyým.
Uçarak gelemem dedim,
Kanatlarým çýkmadý henüz.
Mühürlü bir senetim varmýþ,
Vaadim varmýþ, ille geleceksin diyorlar.
Meðer yazýlýymýþ benim de adým
Aynada.
Yol bilmez bir haldeyim oysa
Ýþaret levhalarýný görmüyor gözüm.
Görsem de anlamazlýktan geliyorum.
Mesafe uzun, meþakkat çok…
Kervana yetiþememiþim,
Güneþ yakmýþ, yaðmur boþanmýþ üzerime,
Kanatlarýndan þimþek çakan kuþlarýn ardýna düþüp gidememiþim.
Tekil bir bozguna benliðimi ram etmiþim.
Çelik diþlilerden medet umarak
Mezatlarda sattým takvamý o gün.
Kaf’tan öte, Kaf’tan aðýr bir dað verdiler sýrtýma
Kaldýrýp baþýmý göremedim bir daha
Güneþle ayý.
Ah kalbim
Külleri takip etseydin
Çýkardý yollarýn Vahdet burcuna
Ya da konardýn dallarýna sonsuzluðun
Bir çift kanat dileseydin ebabillerden.
Yine de bir ümidim var,
Son menzilde bekliyorlarsa beni hâlâ..
OLCAY GÖKÇE(MAYIS 2016)