gözlerimi açarken buz gibiyim üþüyorum, sýrýlsýklam terliyorum saatlerce, ve sonra,sonrasý olmuyor iþte.
hayat bir bulmacanýn oyunu gibi köþe kapmaca oynuyor benimle eyvaný bulamýyorum bir türlü keyfimce bir cigara içemiyorum titremelerim tükenmiyor.
ne öðlen sonrasý ne de akþam bocalama nöbeti aralýksýz sürüyor bir bakmýþým gecenin on ikisi hayat sabah horozunun öttüðü gibi dermansýz ve mecalsiz kopmak üzre olan bir iplik sanki.
ve ben yine dalýp gidiyorum düþler bilindik, kýyameti koparmak isteyenler ve yaþamaya çalýþanlar.
tanrým diyorum da þu horozu artýk kessen, ve hiç ötmese biz de hiç bocalamasak senin iþine gelir mi? gelmez biliyorum sen iþine geleni yaparsýn çünkü..
29 mayýs.
Sosyal Medyada Paylaşın:
roman21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.