bir yarýn kenarýndan bacaklarýmý býrakmýþým. derin bir koyaktan izliyorum hayatý.
derisi sonuna kadar soyulmuþ þüpheli bir karamsarlýk ve hüzün dolu bir gölge görüyorum sadece
yorulmuþ gözlerin içine sinen koþuþturmalar, tebessümlerin arkasýna gizlenen bulutlar ve atýlan kahkahalarýn içinde örtülü bir ödenek gibi alacaklý bir ölüm hemen aklýma düþüyor.
ve nedense ölüm tafta perdesini çekince kaným donar,nutkum çekilir sanki biraz, biraz da yaþama olan baðlýlýðým/ dandýr dimaðýmýn kurumasý..
------------
baðlandýðýn yerde birdenbire ensenden yediðin kurþuna benzer ölüm çünkü, ve bu yüzden yaþamaklar seni cezbetmemeli hani cezbetse bile, bunun tanrýnýn bir oyunu düþünüp asýl olan fotoðrafý görebilmelisin çýrýlçýplak.
28 nisan
,
Sosyal Medyada Paylaşın:
roman21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.