Þiir alnýma yazýlacak kadar kara
Gözümden düþmeye gönüllü
Dünya kötü
Ýnsanlar zalim
Bak!
Artýk kimse çocuklarý sevmiyor
Ýnsanlar sevmeyi unuttu
Kirlendi yürekleri
Kirlendi merhametleri
Kimse kurtarmýyor onlarý
Her gün ölüyorlar
Hem yüzlerine bakanýda yok
Ne acý deðil mi?
Ýnsanlýktan sýyrýldýk
Biz kötüyüz
Doðurduklarýmýzý öldürüyoruz!
Kendimize katiliz.
Ey Tanrým!
Ben insaným
Ben anneyim
Ben kadýným
Utanýyorum artýk insanlýðýmdan
Merhamet kapýlarýný arala
Biraz yüzüme bak dedim
Elimi, yüreðimi tutan ol
Her yara’dan sonra
Yer, gök þahidim!
Artýk duyumsamýyorum içimin acýsýný
Ülkemin acýsý büyük!
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.