Çok sonra farkettim, yaþamýn bir hikaye olduðunu
Farklý sahnelerde figüran olduðumu
Büyümüþüm öylece zamansýz.
Büyümek için acele etmiþim
Ne bahar bilmiþim ne de gökyüzü
Zaman akýp gitmiþ hiç ardýna bakmadan.
Yýkýmlar ve savaþlar görmüþüm
Kýyýya vuran çocuklar
Yaþamak zehir zemberek
Yasaklý kalmýþ kentlerim
Yasaklý bütün renklerim
Yasaklý bir lisana ölmüþlüðüm...
Aldýrma hayatýn gri, siyah renklerine
Gökyüzü hep mavi
Sen yinede dirençli ol
U/mutlu kal
Göðsünde baharý
Yüreðinde memleket taþýyan analarýn hatrýna...
Tüm anýlarýn acýya yazýlsa ne çýkar
Kapýna sýzan keder olsada...
Her hikayenin bir baþlangýcý, bir de sonu var.
Anladým artýk!
Herkes kendine aþýk
Herkes kendi dilinde aðlar
Herkes kendi türküsüne ezber
Herkes kendi gurbetinde yabancý
Herkes kendi yaþanmýþlýklarýna yorgun
Herkes sýlasýna özlem büyütür
Herkes ölüme kaçak!
Göðsümde acýlar uyutsamda
Ben, senden ibaretim.
Yüreðinin cennetinde, sana yol alan gölgesiz bir yolcuyum.
Hiç yazýlmamýþ senli hikâyem
Ayracý olmuþum tüm yollarýn
Ben kendime emanetim
Bütün ayrýlýklar ve ölümler yüregimi uðrak bilir.
Gözlerim buluttan nem kapar
Ýçime dökülür hüzünden nehirler
Yollara, sonlara yazýlýr hikâyemiz...
Çok sonra anladým!
Ben bana gurbetim
Sen kendine gurbet
Acýlar, ölümler býçak.
Dünya güzelliklere
Dünya barýþa
Dünya sevgiye
Ýnsanlar adama
Ben, sana hasretim...
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.