İSİMSİZ ŞİİRLER...

Soytarý bir sitem kadar maðdur kýlan,
Söz kýrýmý bir i mge kadar da sahtekâr.
En gönülsüz beddua kadar esef yüklü
Maðlup bir düþ yarasý iken sýzan,
Asýlsýz ve emsalsiz boyunduruðu
Bilinmezin indinde, gök kuþaðýnýn hizmetinde
Evren ve bile bile beyhude iken sureti
Zafiyet kýrýntýlarý kadar da maðdur
Bir varlýðý her daim töhmet altýna gömen.

Suçu ziyan eden bedelli bir öfke
Hele ki kýrýk bir miladý yâd eden
Seyrinde ve mimlendiði gölgelerin
Zaruriyetinden taþan sitem misali
Süprüntü bir kinden medet uman
En asil gölgeyi bile rehin bilen.
Bilip bilmeden kovuþturduðum bir acý ki
Madem en hazin yüklem,
Benliðim kadar sorgu suali hak etmeyen
Kayýp bir imin derdinde en aykýrý rüya
Kadar gözünde büyüttüðün
Ve yerli yersiz debelenip
Ýçinde büyüttüðün.

Tüketen efkârý soluklandýðým an’ýn:
Hiçliðin sayacýný kurdum dünden arakladýðým,
Kekremsi bir hüznü yâd edip,
Ýfþa ettiðim en derin surede
Katýksýz elem bildiðim
Bir rütbe kadar soluk belki de cafcaflý
Bir öfkeyi görmezden gelip…

Andan ayrýk bir hýçkýrýk olsa da belimi büken,
Yeri geldi mi neþeyi diri tutan en sakil reçete.
Ýçten pazarlýðý görmezden gelip
Hele ki nefsi bir kaþýk suda boðmanýn ertesi,
Gönlün kayýp gölgelerdeki tok sesi.

En kýrsalý bölük bölük,
Belli olsa da öncesinde
Kara deliði parçalara böldüðü evrenin
Ve en kayýtsýz þarký adsýz bir imde takýlý
Yine de adýný koyup yeni doðan günün,
Dünlere olan isyaný yok sayan þu gönül neferi
Dizelerin takibinde iken soluksuz kaldýðým her an’ý
Takýp göðsüme.

Ýndinde belli ki ya da çeperinde
Düþ baz bir rabýta kadar da geleceði mimleyen,
Sorgu sual iken hak getiren,
Tekil bir ihtiras, en aykýrý düþ’ün
Pervazýnda bir gölgeyi bile rahmet bilen.
Soytarý sitemlerin aykýrý mezheplerinde
Ne çok naz ne çok imtiyaz.

Anlam bulmak, indinde bir imin,
Takýlý rüzgârýn ipleri
Daraðacýnda boynumun borcu belli ki
Ödeyemediðim kefaretin.
Bir sure ve bir naaþ;
Bir rütbe en soluðundan,
Sökülmek üzere bilfiil gölgeler
Depreþirken izbelerde.
Soluk nefretin soðuk yüzü;
Gölgeli kinlerin en devrik tezahürü.

Sondan bir evvel, demek mi akýl karý
Hele ki soluklandýðýn bir dizede,
Ettiðin her bir kelam kadar da sýra dýþý
Bir i mgenin tekelinde biriken o hezeyan.
Sonsuz mu nutkunu tutan o nefes mi yoksa
Seni senden eden…

Bir zaruriyet kadar asýlsýz olsa da
Söyle bana nedir ecdadý þu yorgun kelimelerin belki de
Teneþir paklarken en yalan tümceyi
Büründüðün asaletin nasýl da uzaðýnda
Ýsimsiz þiirlerin.

Israrý ya da tekrarý,
Ne sonu var ne de baþý,
Hele ki boyutsuzluðun at koþturduðu o mecrayý…
Yine de susmalý mý þu kalem?
Hani olur da çatýk kaþlý bir sitemi dert edip,
Dertop iken yüreðe çöreklenen…

Bir mabedin kovuþturduðu öylesine bir sancý,
Öylesine belki de yol yordam bilmeden
Edilen bir sitemden yüreðe esen.
Ah akýlsýz baþým,
Ah benim aykýrý hecelerim,
Demlenen gönlün bakir hüznünde
Anbean yâd ettiðim o aþkýn pervazýnda
Buz tutan iskeleti þu münafýk bedenlerin…

Duraðan bulutlar mý yoksa
Baþýmda uçuþan hem belli mi olur,
En aykýrý rüzgârý çaðýrýrým da
Eserim ulu orta,
Mimlendiðim bir nazire kadar ettiðim o boykotta
Asýlý kalýrým aklýmýn kancasýnda
Yanýk bir redifte.


Sosyal Medyada Paylaşın: