Eskişehir…

o þehirde caným kaldý,
yüreðimi bir can aldý.
duyarým adýný da koca þehir,
üþürüm.
saklý kalan anýlar canýmý yakar,
yandýkça,
aklým durur þaþarým.

ah Eskiþehir!
umutlarla baðlandýðým,
bir kalp atar topraðýnda benden uzak bensiz ve sessiz.
esir kaldý sende iki damla göz yaþým.
bir beni saklamadýn,
bir bana aþký sunamadýn.

yollar gel gel diyerek yüreðime seslenir,
düþerim yola gücüm yetmez kalýrým.
Ýsyan doludur kalbim,
yola küserim.
ah aþk!
seni tanýmak belki de bir günahtý,
günahlarýmý döker kelimelere,
içli içli aðlarým.

gün olur piþerim,
gün olur ýslanýrým,
yaðmur benimle aðlar,
güneþ benimle yanar.
sende yan koca þehir varoþlarýn kül olsun,
dokunma sevdiðime.
kavuþacaktýr elbet ellerim ellerine.
umudu merhem diye sarar her yeni gün,
yürek sýzýlarýma.

kaç yýl oldu sayamadým,
kaç ay oldu gidemedim,
sendeki vefasýz gelmez bana.
duy sesimi Eskiþehir!
yýkýlmadýk kalelerin hala dimdik ayakta,
katýlaþmýþ duygular geçit vermez bu aþka.
güllesi aðýr toplar kullandým,
alev alev mancýnýk attým,
bir þehri alamadým,
bir kalbi çalamadým.

ah be deli kadýn!
þehrin senin olsun kalbin bana yeterdi.

Mehmet Macit
20.05.2016
Dikili/Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: