hissetmiyorum

sessizliðim izlemiyor seni artýk,
lal kalmýþ düþlerimde saðýrsýn çünkü
umarsýzlýðý belledim,belletin
üþüdü her yaným,
tenimin evleklerinde dolaþmýyor kan
dokunsan,dokunsalar

hissetmiyorum.


kör kaldým,gökyüzü uzakta
mavi bilinmedik bir rengin tonu
yürüdüðüm sokaklar benim deðil
hiçbir arþiv ve hiçbir belge tanýk deðil aynaya
kimliðim umarsýz
kayýp bir þairim,
tokat yedim
öyle üþüyorum ki
dokunsan,dokunsalar

hissetmiyorum.



meczup,divane deliyim
bastýðým her karýþý unutuyorum
gittiðim yerin dönüþü yok
her yer Ýstanbul
her yer karanlýk bir kubbe
ve bu yüzden ýþýk saçmaz yüzüme
yanaklarým çatýþma sonrasý
derin ve kasvetli bir vadi,
bu vadide hayat öyle soðuk ki
bacasýndan kestin nefesini
üþüyorum
dokunsan, dokunsalar

hissetmiyorum.


þimdi yapayalnýz bir ceset gibiyim
hiçliðin sararan çöllerinde,
bedenim öyle aðýr ki
bir nefeslik ömrüm kaldý.

ha bugün ha yarýn
vurulmuþluðun pusulasýnda
ne senin ne de saygýn bir katilin
yol izleri var
her taraf ölüm
dokunsan,dokunsalar

hissetmiyorum.


22 mayýs
Sosyal Medyada Paylaşın: