ÖNCESİZLİĞİN PERÇEMİNDE...

Hezeyandý yenik düþtüðüm,
Gönülsüzdü her cümle kýble bildiðim.
Nasýl da ýsrarcýydý demlendikçe buharý devþiren yüzünün,
Yüz vermediðim her imde
Tehdit yüklü bir gölgeyi mademki
Mabet eyledim,
Ya sonrasý?

Öncesizliðin perçeminde,
Ölümün niyazýnda
Ve elemin serzeniþi iken
Boyutsuzlukla arama nifak sokan.
Üstelik…
Yoktu ki sonrasý,
Sýrra kadem basan bir aþkýn hükümranlýðýnda,
Elimde kýrýk pergelim
Hele ki olmayan bir miðferi nasýlsa
Geçirmiþsem baþýma…

Baþý olmayan bir hikâyenin güncesini tutuyordum
Usulca, nazik bir eda iken
Rütbesi kayýp,
Ya da soluk bir yýldýz
Ayazlarda donan bir yürekmiþçesine
Tutuþan indinde
Nazenin bir dokunuþa bedel biçen…
Yine de yenik düþen,
Yergisi, yýlgýsý tarafsýz bir buluta
Revnak bir anlam yükleyen.
Damýtýlmýþ aþklarýn miladý iken özlem…
Ya sonrasý?

Düþüþe geçen bir düþ’ün kim bilir
Hangi perde arkasý
Ve sývazladýðým gök kubbenin pervazýnda
Kuþ bakýþý âlemi süzen en beyaz melek:
Saflýðýn rükû bildiði
Gönülsüz bir sevdaya düþmüþken yolum,
Pervasýzca soyutlandýðým bir mihrabý mademki
Milat bildim
Ne fark ederdi ki,
Olmasa da devamý hikâye bildiðim
Bir tefrikada saf tutan
En saf yaný iþte o çocuk sevinçlerimin.

Sosyal Medyada Paylaşın: