Kýrlardayým bu gün. Sende aklýmda… Aþina kelebekler sana. Seni kendilerinden Sanýyorlar galiba. Oysa sen; Mahþere bir atlýsýn. Benimlesin… Bendesin… Aklýmýn her yerindesin. Kim ikna edebilir ki, Yokluðuna beni ? Gözümün gördüðü yer, Gürgen ormanlýðý… Kýyýlarýnda yeþillik, Eteðinde berrak bir dere. Sen uzanmýþ yatýyorsun Özgürce yere… Gözlerine sinmiþ mavilik. Ýþte sen, tam karþýmdasýn… Hem de , baharýn ortasýndasýn. Nasýlda mutlu oluyorum, Seni öyle görünce… Þanslý hissediyorum kendimi, Yokluðun farkedemeyince. Ama yokluðun fark eder diye, Derenin kýyýsýndan geçiyorum, Kuþlar uçuþuyor aniden. Þimdi sobelendik diyorum !!
Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.