HÜZÜN BEKÇİLERİ...
Týrsak zamanlar ant içen,
Onlarca hüzün ki darbe bilen bir miladýn
Ýç döküntüsü.
Gönülsüz bir kelam ki anlýk bir telaþ iken
Peyda olan bir mayýs gecesi
Ve düþ karasý izleklerde nöbet tutan
Hüzün bekçileri,
Aþka delalet bir sancý miladýn kalbinde,
En demli serzeniþi o ahenksiz tezahürden
Adým adým uzaða kayan.
Týrabzaný gönlün, halesi gizli sakilce,
Hanidir pür-telaþ bir mabedin suresi
Sesli bir mihraktan yansýyýp da
Boydan boya sürdüðüm…
Minvalini ömrün gölgelerken
Hele ki zuhur eden bir zarafet iken yalnýzlýk…
En asil düþ, bir düþüþü teðet geçen;
Hatta bir redif, henüz adý konmamýþ bir þiirin çetelesi
Yoksa bir mabet mi gök kubbede süzülen?
Tokat gibi aslý astarý olmayan
O tezahürü demli tahakkümlerde sýr yüklü
Yine de peyda olan bir izdüþümü
Hele ki gidenin ardýndan
Rast geldiðim bir büyü…
Olmazýn oluru o nüktedan fýsýltý;
Duyup duymamak arasýnda kararsýz kalmak mý
Yoksa zedeleyen birincil darbe,
Susmalardan ibaretiz belki de
Ve keþkelerini gömemediðimiz
Belki de…
Olmalý mý devamý þu gömüt iken
Haznemde en ölü ve en diri o sünepe i mge?
En iyisi çekip gitmeli, desem bile,
Gidip gelmelerle geçmedi mi ömür?
Sondan çok önce bir miladý yâd etmedim mi de,
Her yeni güne sarýlýrken sýký sýký,
Yine de belli belirsiz bir tebessüm oynaþýrken
Görünmez bir hüznün esaretinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.