YAKTIM
Göz önünde tutmamak lazým her þeyi,
Bazen; yakmak yýkmak yok etmek gerek.
Ben yaktým yolumu, bastýðým topraðý,
Yediðim ekmeði, gezdiðim daðý,
Bir þarkýda bile yakmýþlar roma’yý
Yakmak lazým gerektiðinde dünyayý.
Sakladýðým resimleri ,
Bulduðumu sandýðým herþeyi
Kurabildiðim bütün düþleri,
Balkonumda büyüttüðüm çiçekleri,
Düzensiz uçan kelebekleri,
Yaktým…
Dýþarýda apansýz bir kýyameti,
Dem çeken bir kýrlangýç sesini
Yeþil yeþil büyüyen çimenleri
Çocuklara ait lunaparklarý,
Büyüklere ait meyhaneleri,
Sevgiye dair ne varsa hepsini
Yaktým….
Yaktým ve seyrettin tüm yangýnlarýmý,
Herþey kýzýl alevler içinde,
Þimdi dünya oluþtuðu biçimde…
Sizde inandýnýz deðilmi ?
Sakýn yakmayýn, yýkmayýn boþuna
Ölümsüz aþklarýn gözyaþlarýný!
Öylesine boþ, anlamsýzda olsa dünya.
Herþey yeni büyüyor benim içimde !!
Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.