Bir bahar sabahý yüzüne vuran güneþle uyan güne sevgili. Düþlerinde benden kalan satýrlarla yüzünü yýka. Çayýný gönlümün ateþinde demleyip kalemimden akan vuslat kelamlarýyla döktüðümü düþün bardaðýna. Seni düþündüðümü bil ve hisset öyle at adýmýný sokaða. Köþedeki çiçekçiden aldýðým papatyalardan saçlarýna taç yaptýðýmý hatýrla ve gülümseyerek geç karþýya. Parkýn yanýnda oynayan çocuklarla saklambaç oynadýðýmýz akþam gelsin hayaline ve yüzünde güller bahçesi açsýn da öyle bin vapura iskeleden. Þunu bil ki sen benim hayalimdeki gerçeðim düþlerimdeki hayatýmsýn. Sen benim güzelim ve en özelim. Rabb’ime her el açýþýmda gönül penceremde görünenimsin. Seyyah olup sonunu bilmediðim yollara çýksam da sonunda varacaðým yer senin gönlün. Seni düþünmek nice güzelliklerin üstünde. Düþünden eksik olmayým. Rahman’a el açtýðýnda aklýnda olan ben olayým. Ey sevgili; vuslatýmýz yakýndýr. Düþlerimin gerçek olmasý yakýndýr inþaallah. Emanetlere en güzel sahip çýkana emanetsin... Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Talib EROL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.