KIRIL, İNCİL AMA İNCİTME

Ben; alçak yerlerde yaþamaya alýþkýným.
Düþer- kalkar, incilirim, ama asla incitmem.
Yükseklerde yaþayanlar ya bir gün düþerse,
Asla kalkamaz, tutunacak bir dal bile bulamazlar.

Ben; karýnca gibi yerlerde yaþamaya alýþkýným.
Ezilir-büzülür, incilirim, ama asla kýrýlmam.
Kendini dev görenler, ya bir gün ayna kýrýlýrsa,
Yüzüne bakacak kýrýk bir can bile bulamazlar.

Ben; ana gibi gülmeye, aðlamaya da alýþkýným.
Sevinir-üzülür, incilirim, ama asla yýkýlmam.
Daima gülenler, ya bir gün yýkýlýp aðlarlarsa,
Tutacak el, gözyaþý silecek bir dost bile bulamazlar.

Ben; gönül baðýnda dostça yaþamaya alýþkýným.
Sever-sevilir, incilirim, ama asla gönül yýkmam.
Düþmanca yaþayanlar, ya bir gün bir gönül ararsa,
Ýncinecek bir gönül, incitecek bir kalp bile bulamazlar.

Ben; gül bahçesinde bülbülle yaþamaya alýþkýným.
Açar-solar, öterim, incilirim, ama asla savrulmam.
Diken içinde yýlanla yaþayanlar, ya bir gün zehirlenirse,
Yaprak gibi savrulur, kusmaya bile fýrsat bulamazlar.


Sosyal Medyada Paylaşın: