Alýþamadý yokluðuna yüreðim
Kâh içimi sarsan bir sancý
Kâh baþýmda dinmeyen aðrý
Sallanýp duruyorum kör bir kuyunun boþluðunda
Bu kaçýncý dönüþüm sözümden
Bu kaçýncý tebessümün sökülüþü yüzümden…
Ateþ ciðerime düþtü
Bu bulutlar senin yasýnda deðil
Azrail’in nefesi canýma dalaþtý
Bu ölümler alýþýlasý deðil
Düðümleniyor boðazýmda kelimelerin anaç yanlarý
Kifayetsiz kalýyor temenni, hüznün otaðýnda
Sustukça çaresizliðe kanýyorum anne!
Hangi dizde uyusam
Bu çalýntý uykular tutmuyor gözlerimi
Kýrýk bir teselli taþýyor yarýnlar avuçlarýma
Ölenle ölünmez nasihatlerine týkýyorum kulaklarýmý
Yarým kalýyor yaþamak yarým kalýyor temenni
Ýþte her þey ayný hiçbir þey deðiþmedi yani
Kabullenemiyorum gitmeni…
Þimdi ellerim böðrümde yaþamaya çalýþsam da
An be an hasretinin içine düþüyorum
Sen ölümle anlaþýp gittin amma
Ben yokluðunla boðuþuyorum
“Gitme!” dedim sana uzak denizlere
Ben yüzme bilmem ki anne!
Bu feveran güç yetiremediðim serzeniþlerimin
Sarhoþ hali
Sensizliðe alýþma çabasý
Kendime ayýrdýðým yaným
Cansýn canýmsýn.
Hakkýný helal et varlýðýna doyamadýðým insan
Cennet mekânýn olsun sýðýndýðým tek liman.