]ah... sevmelisin beni ayrýlýk! en çok ben vefa gösterdim her bir harfine
sevmelisin beni ayrýlýk! içten bir es susup gecenin en yalýn haline içimin avazýný karanlýk kusuyor gece gözlerime kirpiklerimde sýzlanýyor sokak lambalarý kaldýrýmlara kývrýlan gölgem ýsýrýyor tenimi soðuk isyan
yüzüm ah nasýl buhur aynada bir gizil öykünme sýrlar ötesi incinirim de aklarýndan örgülerimin kaldýramam kirpiklerimi gam deryasýndan kaþlarýmýn eðrisinde üzünç yüzlü keder devþiren gölgeler sýðýnmýþ alýn kýrýþýðýma tamda bu anda gölgesinden korkan çocukluðumla aðlaþýyorum