Hoþ geldin sevgili
karanlýðýn memleketi hayatýma
ne zamandýr tanýyor seni
bu odanýn rutubetli duvarlarý
eski masanýn üzerinde
bir kaç yýrtýk, þiir artýðý
tozlu kitaplar, kahramanlar
sana dair çocukça notlar
yýldýzlar kümeleþir birazdan
ay en tepeden el sallar
hoþ geldin sevgili
eþiðin bu yaný baþka diyar
eþliðin manasý bende aþka çýkar
sonsuzluðun mevsimi serin
siyah gözlerin kadar derin
þiirler okur sessizlik kulaðýmýza
kalem adýný gökyüzüne yazar
hoþ geldin sevgili
sevgiyi huzuruyla besleyen
ey sevgili...
ne çok bekledi bu þehir seni
ne çok ölmeyi unuttu, umut
senfonik çoþkuyla bakýþýyor
el ele, akrep ve yelkovan
sen gülümseyince
vuruldu yalnýzlýk, durdu zaman
hoþ geldin sevgili
toprak kokulu yaðmurum
ekmeðim, bereket duam
kaç asýr oldu
seni kaybettikçe bulup
yeni baþtan, hep sondan seveli
tabiata kafa tutan tazeliðim
sen olduðum kadar
þimdi bin adým kendime geldim
hoþ geldin hiç bilinmeyenim
yine gelmeyenim
yokluðun bir yaþýna daha girdi
kimsin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.