Hala Ýsa’nýn ölüme gülümsediði yerdeyim
Ýçimde suskunca oturan Meryem
Ýzin verin suçlarýnýz üvey misafirim olsun
Þeytan bilir çok dostum vardý...
Bakmayýn bana öyle bir þeyler düþürdüm yere
Aklým gibi, evimin anahtarý gibi
Siyah tüller giyinmiþ karþýdan geliyor yalnýzlýðým
Ve ince üþüten beyaz gömlek bende ki, hatýrý sayýlýr acýlarýn kanýyla ýslanan...
Bilmem ki ne diyeyim ?
Engin denizlerin açýklarýnda, dünyanýn kýzýllaþan suratýný izliyorum
Güneþ kalbime batýyor
Bir kelime etmeden gitti rüzgar
Düþlerim boðulurken ötesini daha duyamadým...
Ýnsan, kurþun tüm bedenini kibarca gezerken dahi yaþayabilir gibi geliyor
Okunmamýþ bir mektubun yýrtýlýrken çýkardýðý zavallýca ses gibi
Neyin var diye sorgulara gömüldüðümde
Bir çiftlik dolusu vahþi atý gözlerimde serbest býrakýyorum
Umarým þimdi somut kanýtlarla deliyimdir
Saygýlar sunuyorum
Fýrsatýnýz varken kaçmalýydýnýz
Ölüler ölümden korkmaz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.