Her þey kötüye gidiyor
Durup, durup özlüyorum çiðdem kokusunu, daðlarý
Bir demet sevda topluyorum vurulduðum yerden
Kurt, kuþla fotoðraflar asýyorum buz tutmuþ þehrin duvarlarýna...
Düþüyor, yoruluyor, bensiz giden trenlere bilet alacak para bulamýyorum
Üzerimden rüzgarýmý çalýp geçiyor, alaya alýp geçiyor zaman
Her þey uzaklara gidiyor
Neden kalbimi Azrail gibi yokluyor bu boþluk...
Kimse delirdiðimi görmüyor,hiç kimse korkuyorum demeyecek kadar maðrur
Belki açlýk nedir bilmiyor, izmarit dahi yerden alýp içmemiþ
Ellerim titriyor
Kül gibi ufalanýyor diþlerim, binlerce acý arasýnda
Bu beyaza hevesli saatler arasýnda, nizamý bozar gibi küskünüm...
Kaçýncý ses kulaðýma arada çalýnýp, çalýnýp azalan
Teþhir edilmemiþ deprem gürültüsü, içerimde dehþetli edebiyat gibi
Asrýn en aptalýyým ben
Yolcu garlarýnda hýrsýz gibi gidiþ hayallerine gözlerini uzatan
Susuz toprak kadar çatlamýþ dudaklarým, iyimser yaðmur bekliyor...
Akþamýn avlusunda siyasi yalnýzlýklar
Sokaklara ikinci el boydan boya, hayat telaþý salýyor
Güzel bir kýzýn saçlarýndan asýlýyor acemi sevdalar
Yanýk tenli yarýný bu günden daðýtan gençler
Bir kaç kere kaçmaya çalýþtým kendimden
Aklýmdan zorum vardý, hiç bir zaman anlamadýlar
Annem görse artýk beni tanýmaz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.