Seni seyrettim Ereðli’m, þu Ulu minareden!
Nasýl da yakýþmýþsýn, Anadolu düzüne…
Bir tek güzelliðin deðil, beni sana yar eden;
Baharýna hayraným, hayraným hem güzüne…
Kervansaray doðudan ýþýyor her bakýþta…
Uðramadan geçmezdim çarþýya her çýkýþta!
Baharda, yazda, güzde, en soðuk karakýþta;
Çekinmeden bakardým dostlarýmýn yüzüne…
Bolkar’larýn zirvesi, asla karsýz olmazdý!
Ývriz’den çýkan sular, hiç akarsýz olmazdý!
O, güzelim çocuklar, zinhar arsýz olmazdý!
Kýrlarda oynarlardý, hem düzine, düzine…
Bugün gördüðüm þehir, billahi üzdü beni!
Ben minareden baktým, o yerden süzdü beni!
Gördüðüm son manzara, gönülden ezdi beni;
Alýp sokasým geldi, bozanlarýn gözüne…
Sümerbank’ý satýlmýþ, Gülbahçe’yi gam almýþ!
Giden güzelliklerden, gözlerimi nem almýþ…
Gördüm ki iþsizleri, farklý bir matem almýþ;
Gömülmüþ güzel þehrim boyuna dek hüzüne…
Baraj öldürmüþ þehri, bahçeler viran olmuþ!
Bomba atýlmýþ sanki bütün aðaçlar solmuþ…
Sahipsiz kalmýþ baðlar, yýkýlmýþ, enkaz olmuþ!
Banýyor mahalleler, su zannedip közüne…
Adýn yeter Ereðli, istemem hiç taþ deðsin!
Seni hor kullananlar, isterim ki baþ eðsin…
Sen her halinle güzel her zaman hoþ ve yeðsin!
Yakýnmam sevdiðimden, saygým çoktur özüne…
Ereðli-2016/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.