YAĞMUR AYI

Harabeyim, yýkýntýlarýmýn deðerlenmediði ücra köþelerde,
Aklýmý baþýmdan alan bir sevdanýn maðlubuyum.
Öyle bir ileri bir geri adýmlarým.
Yalan dünyanýn en ýzdýraplý kuluyum.
Açmýyor çiçeklerim yüzümde,
Yapraklarým erken dökülüyor.
Kimi zaman gözlerimden, kimi zaman gönlümden
Düþüyorum bilmediðim, yabancýsý olduðum yerlerde,
Takýlýyorum gönül mevsiminin rüzgarýna savruluyorum.
Boðuluyorum, en derin kýyýlarýnda hasretinin.
Kurtuluþum sebebinin ayaklarý baðlý,
Omuzlarýnda derman kalmamýþ, yeniðiz sevdam...
Bir mevsime, bir rüzgara, bir yaðmura, bir de gözyaþlarýma
Can çekiþlerime, dizlerim dermansýzlýðýna,
Koþamýyorum artýk, nefes alamýyorum!
Gözlerim hep dolu, hep kan aðlýyor sýzýlarým.
Derin hissediþlerimin ýssýz kalan tarafýyým
Sýrf, sen üzülme diye susmak düðüm boðazýmda!
Sessiz soluyorum, duymuyorsun…

Sosyal Medyada Paylaşın: